به گزارش گروه فضای مجازی خبرگزاری دانشجو، خبرگزاری اسپوتنیک روسیه خاطراتی از یک دانشجوی ایرانی مقیم روسیه منتشر کرده است. سمیه پندیده می نویسد:
« یوگنی» در مقطع دکتری رشته جغرافیا می خواند و معلم هم بود اما درسش را نیمه رها کرد و تمام وقت خود را صرف تعلیم و آموزش این درس در مدرسه نمود. همون روزهای اولی که همسایه دیوار به دیوار در خوابگاه شدیم من را به مدرسه دعوت نمود تا برای بچه های کلاسش از ایران بگویم، بعد از آن روز ایران شناسی در کلاس درس جغرافیای « یوگنی» تبدیل به سنت هر ترم شده است.
الان دیگر شاگردان این معلم می دانند که قطعا روزی از روزهای سال مهمان ایرانی دارند که برایشان از این کشور ناشناخته حرف می زند. گاهی اوقات بچه ها سوالاتی می پرسیدند که من به عنوان فردی از دورن کشور ایران، جواب این سوالات را نمی دانستم، گاهی باید از تفکرات غلطی که وجود داشت رفع اتهام می کردم، گاهی هم در برابر حقایق تلخی قرار می گرفتم که پاسخی نداشتم. اصلا خوب که دقت می کنم، تا به آن لحظه حتی متوجه آن موضوعات هم نبودم، چه برسد به اینکه پاسخی داشته باشم.
پسرها ایران را دوست دارند به ویژه قوانین ایرانی- اسلامی را از منظر مردان راضی کننده می دانند، اما از اینکه خرید و فروش قانونی مشروبات الکلی انجام نمی گیرد سخت متعجب هستند، برای روسها تصور زندگی بدون مشروبات الکلی امکان پذیر نیست، چون نوشیدن الکل بخشی از رفتار فرهنگی و سنتی مردم این کشور بشمار می آید. دخترها اما تمایلی ندارند که جای دختران ایرانی باشند، معتقدند که حجاب داشتن در تابستان حتی قابل تصورهم نیست،
اما قوانین سفت و سختی که در خصوص حمایت از خانواده و همچنین حقوق زن در خانواده وجود دارد را تحسین می کنند. در میان دانش آموزان، دختری کنجکاوانه در مورد عمل جراحی بینی و دیگر عمل های زیبایی پرسید. می گفت که شنیدم در ایران متقاضیان عمل زیبایی و جراحی بینی تا اندازه ای است که پزشکان در نتیجه تعداد بالای عمل های جراحی تبدیل به متخصصان غیر قابل رقابت در دنیا شده اند. به همین دلیل هم تصمیم داشت که برای ادامه تحصیل در رشته پزشکی به ایران بیاید و به عنوان یک جراح حاذق به کشور خود بارگردد.
کل دوره تحصیل دانش آموزان روسی در مدرسه ۱۱ کلاس است، کلاس اول تا چهارم ابتدایی که توسط یک معلم تدریس می شود و البته همکلاسی ها هم عوض نمی شوند. به این علت که دانش آموزان در سنین پایین به معلم و سایر همکلاسی ها اعتماد پیدا نمایند، از سوی دیگر معلم بتواند روند رشد ذهنی و درسی شاگرد را تحت کنترل داشته باشد. از کلاس پنجم تا نهم دوره متوسطه می باشد و البته در این دوره هم یکی دو معلم ثابت می مانند و بررسی وضعیت تحصیلی دانش آموزان، رسیدگی به مشکلات آنها، همچنین ارتباط با والدین دانش آموزان و آموزش های خارج از مدرسه بر عهده همین معلم است.
دانش آموزان در پایان سال نهم انتخاب رشته کرده و در نهایت سال دهم و یازدهم به صورت تخصصی و بر اساس رشته تحصیلی دوره دبیرستان را می گذرانند. در پایان سال امتحانی به نام « امتحان دولتی» که به گونه ای امتحان سراسری به حساب می آید و تمام دروس را شامل می شود را گذرانده و بر اساس نمره آن موفق می شوند که در دانشگاه به صورت دولتی یا غیر انتفاعی رشته ای را انتخاب نموده و ادامه تحصیل دهند. زمان اتحاد شوروی اگر دانش آموزی در تحصیل موفق نبود و یا به دلایل غیر ذهنی و جسمی ضعیف بود، مقصر معلم شناخته می شد، به همین دلیل در صورتیکه دانش آموزی موفق به فهم دروس در ساعات درسی مدرسه نمی شد، معلم بدون دریافت هزینه به خانه دانش آموز رفته و بصورت فوق برنامه آموزش می داد.
اگر داستانهای کلاسیک روسی را مطالعه کرده باشید، حتما با موضوعاتی که مربوط به ماجرای معلم ها و مشکلات آنها با دانش آموزان ضعیف است، رو به رو شده اید. اکنون در روسیه هم مدارس دولتی وجود دارد و هم مدارس غیر انتفاعی که شهریه برخی از آنها سالانه به ده هزار دلارمی رسد. اما رفته رفته شهروندان تمایل خود به بهره برداری از مدراس غیر انتفاعی را از دست داده و معتقدند که فرزندان آنها در مدارس دولتی به اندازه مدارس غیر انتفاعی آموزش می بینند. ضمنا در دوره دبیرستان رشته های مختلفی مانند: علوم انسانی، ریاضی، طبیعی، گمرک و بازرگانی و رشته های فنی وجود دارد و به دانش آموختگان رشته فنی مدرکی اعطاء می گردد که می توانند به عنوان تکنسین وارد بازار کار شوند.